soms is ze daar
de dwarse vrouw
ze kijkt mee
zei het binnenstebuiten
zijn blik is anders
ziet land en cipres
hij stapelt gedachten
de blauwe man
een dame zonder zin herkent het huis in golven van blauw haar gouden horizon
wij aanschouwen onze eigen dimensie waar schoonheid weeft leeft imperfectie tussen lijnen